Όταν ο φόβος εγκατάλειψης κρύβεται πίσω κάθε σχέση

Γυναίκα χαμογελάει με φόντο γκρι τοίχο – συμβολίζει την εσωτερική αλλαγή και τη συναισθηματική απελευθέρωση.

Όταν ο φόβος εγκατάλειψης κρύβεται πίσω από κάθε σχέση

Ο φόβος εγκατάλειψης μπορεί να υπάρχει βαθιά μέσα μας – ακόμη κι αν η ζωή μας φαίνεται «γεμάτη».
Αυτό ήταν και το βασικό μοτίβο στην ιστορία της Ν., γυναίκας λίγο πριν τα 40.

Είχε σταθερή δουλειά, κοινωνική ζωή, χιούμορ, ενδιαφέροντα. Φαινομενικά, όλα πήγαιναν καλά.
Όμως μέσα της, ένιωθε πως ζει μόνο το πρώτο μέρος του ονείρου. Εκεί όπου όλα μοιάζουν πιθανά.
Και μετά… βούλιαζε.

«Πάω στα μπερδεμένα», μου είπε κάποια στιγμή.
«Σαν να πασχίζω να βρω στήριγμα – στον φίλο, στον αδερφό, σε σχέσεις, σε όλους.»

Κάτι μέσα της δεν την άφηνε να πιστέψει ότι οι σχέσεις μπορούν να κρατήσουν. Ότι αξίζει να μείνει κάποιος.
Ο φόβος εγκατάλειψης την έκανε να ζει διαρκώς σε εγρήγορση.

 Η ρίζα του φόβου εγκατάλειψης

Μέσα από τη συμβουλευτική διαδικασία – με τακτικές συνεδρίες, ψυχοεκπαίδευση και βιωματικές ασκήσεις – άρχισε να βλέπει καθαρότερα.

Ο φόβος εγκατάλειψης επηρεάζει βαθιά τις σχέσεις μας. Δες πώς η ιστορία της Ν. δείχνει ότι η θεραπευτική αλλαγή ξεκινά όταν σταματάς να φεύγεις από εσένα.

Ο φόβος της δεν ήταν τυχαίος.
Προερχόταν από τις πρώτες παιδικές της εμπειρίες, όταν έπρεπε να “πιάνει τον αέρα”, να προσαρμόζεται, να είναι ήσυχη.

Έμαθε από μικρή ότι η αγάπη δεν είναι εγγυημένη – είναι κάτι που πρέπει να «κερδίζεται».
Και το πλήρωνε κάθε φορά που ανοιγόταν σε μια σχέση.

 Η αλλαγή ήρθε σταδιακά

Η συμβουλευτική δεν της έδωσε απαντήσεις.
Της έδωσε χώρο.

Να μείνει. Να νιώσει. Να δει.

Δεν χρειάστηκε να αλλάξει.
Χρειάστηκε να σταματήσει να φεύγει από τον εαυτό της.

Και τότε άρχισε να χαλαρώνει.
Όχι απότομα – αλλά μέρα με τη μέρα.

Άρχισε να λέει τι νιώθει χωρίς φόβο.
Να μένει σε μια συζήτηση χωρίς να “σκανάρει” συνέχεια αν ο άλλος είναι ακόμα εκεί.
Να λέει «όχι» χωρίς να νιώθει ενοχή.

Και κάποια στιγμή, είπε:

«Τώρα δεν είμαι πια εκείνη που φοβάται να την αφήσουν.
Είμαι εκείνη που αρχίζει να βλέπει ποια είναι — ακόμη κι αν κάποιος φύγει.»

 Όταν η σύνδεση ξεκινά από μέσα

Η Ν. δεν έμαθε απλώς να σχετίζεται αλλιώς.
Έμαθε να είναι παρούσα για τον εαυτό της.

Όχι για να προστατευτεί από την απόρριψη.
Αλλά για να αγαπά χωρίς να χάνεται.

Ίσως εκεί αρχίζει η αληθινή επαφή:

Όταν δεν χρειάζεται πια να κρατιέσαι με νύχια και με δόντια για να μη σε αφήσουν.
Όταν επιτρέπεις στον εαυτό σου να μείνει – πρώτα δίπλα σου.

📩 Αν νιώθεις κι εσύ κάτι αντίστοιχο…

…αν σε αγγίζει η ιστορία της Ν.,
αν κουβαλάς κι εσύ έναν φόβο εγκατάλειψης που δυσκολεύει τις σχέσεις σου,
τότε ίσως ήρθε η ώρα να ξεκινήσεις τη δική σου διαδικασία μετακίνησης.

Μπορείς να κλείσεις μια αναγνωριστική συνεδρία εδώ  

θα χαρώ να σε γνωρίσω

Βάλια Ιωσηφίδου

 

×